Open hiring, ook voor de grafimedia?

Het is de laatste paar maanden een groeiend fenomeen in Nederland: Open hiring. Overgewaaid uit de Verenigde staten, als oplossing voor het tekort aan personeel op de arbeidsmarkt. Het onderwerp haalde zelfs op 4 september het RTL Nieuws van 19.30 uur. In dit nieuwsitem werd een 50-plusser aan het woord gelaten die al geruime tijd thuis zat en middels een oproep op Facebook aan het werk kon op de afdeling logistiek van een groot productiebedrijf. Zonder CV en zonder gesprek. En het werd een succes.

Sociaal ondernemen

Open hiring begon in Amerika als experiment door mensen een baan aan te bieden zonder sollicitatiegesprek, met als doel werkelozen een kans te bieden op een baan. Best spannend en voor Nederlandse begrippen vooruitstrevend om als werkgever mensen aan te nemen die willen werken, zonder verdere vragen te stellen en zonder te selecteren op kwaliteiten, ervaring of achtergrond.

Uit nood geboren door een toenemende arbeidskrapte, is open hiring misschien ook wel dé oplossing in Nederland voor een probleem waar we ook in de grafimedia mee te maken kunnen krijgen. Bovendien kan het de drempel verlagen om te reageren op een personeelsadvertentie. Met name voor (langdurig) werkelozen in die doelgroepen waarvoor het lastig blijft om aan werk te komen zoals 50-plussers, anderstaligen, laagopgeleiden, mensen met een migratieachtergrond of arbeidsbeperking. Door de open hiring methode hoeft deze doelgroep zich niet meer te bewijzen tijdens een gesprek, want ze worden uitsluitend nog beoordeeld op hun bewezen kwaliteiten. Een mooie vorm van sociaal ondernemerschap.

Blind talent spotten

Een Nederlandse ondernemer paste de open hiring methode toe in zijn bedrijf en nam iemand in dienst op basis van het principe ‘wie het eerst komt, het eerst maalt’. Naderhand moest hij wel eerlijk toegeven dat hij deze nieuwbakken medewerker mogelijk niet had aangenomen op basis van zijn eerste indruk. De betreffende medewerker had namelijk diverse tatoeages en droeg tevens een neuspiercing.

We kunnen in dit geval dus wel degelijk stellen dat een eerste indruk mede bepalend kan zijn voor het aannamebeleid, nog los van de kwaliteiten van de medewerker.

Zie het als ‘the Voice of Holland’: een blinde selectie van talenten. Wie weet welke bewezen verborgen talenten er uit deze verfrissende instroom boven komen drijven?